personeelsfeest en curacao

Nou, nog even een klein verhaaltje voor de feestdagen.

Vorig weekend personeelsfeest gehad van het ziekenhuis. Geheel met dresscode en al. Nu hoor ik de meeste mensen denken: OMG, das niks voor San. Nee dat klopt, maar het maakte het daarom wel extra leuk. San in jurkje en op hakken door de hut heen. Nou ja, open lucht in dit geval. Ik had late dienst en mijn collega’s van de nachtdienst waren zo fijn om eerder te beginnen, zodat ik ook nog even heen kon. Dus snel naar huis, omjurken(letterlijk) en die kant op. Mooi landhuis met grote tuin en mooi verlicht zwembad. Leuke band aan het spelen, veel mooi uitgedoste mensen en vooral veel dansen en gezelligheid. Is ontzettend leuk om je collega’s zo opgetut en netjes erbij te zien lopen. Soms moet je echt even goed kijken wie wie is. Aangezien mijn mams niet wist wat ze hoorde, moesten er natuurlijk even wat foto’s gemaakt worden. Haha het enige wat ze de laatste week met facetime riep was: wel foto’s maken he?!?!!!!! Zo gezegd, zo gedaan. Ik zal wat foto’s bijvoegen. Ik moet ook zeggen dat het dansen op de hakken na verloop van tijd(lees drankjes) steeds soepeler verliep. Al was ik superblij toen ik thuis was en de schoenen uit mochten…. Na het feest zijn we met een groep nog even wezen dansen bij Cuba in Kralendijk. Heerlijke avond gehad!!

Omdat je hier, naast de leuke dingen die je allemaal doet, ook gewoon veel werkt en standby staat, was het tijd voor die korte vakantie naar Curaçao waar ik eerder over vertelde.

Dinsdagochtend vroeg door een collega afgezet op flamingo airport, ingecheckt, boarding en 13 min later landen op Curaçao. Tsja, lekker hoor. Gewoon, omdat t kan. Huurauto opgehaald en met de fam Ananias richting resort. Eenmaal daar aangekomen: prachtig ruim appartement, schoon, mooi en een perfecte ligging van het huisje op t park. Grote veranda, bijna aangrenzend aan het zwembad met natuurlijk de glijbaan. Spullen neergegooid en boodschappen gaan doen. Tsja, eerst even op zoek naar waar de supermarkt in Willemstad zit…. Het eerste wat we tegenkwamen was een politiefuik. Lekker dan. Natuurlijk moesten we stoppen, stel je voor… Gelukkig alleen een waarschuwing voor verzekeringspapieren die niet up to date waren en we mochten door. Meteen een zeikmail naar t verhuurbedrijf gestuurd en t werd die avond door ze opgelost. Wat een flapdrollen… On our way again. Ja nou eh dus, we moesten wel even de brug over. Met die brug bedoel ik de Julianabrug. Niet geheel te adviseren voor mensen met hoogtevrees. Wat een megahoog ding!!! Aan de ene kant zie (en ruik) je de industrie van Curaçao en aan de andere kant zie je het toeristische deel met de gekleurde huisjes en de cruiseschepen. Bizar contrast. Wat me ook meteen opviel was de drukte op de weg: snelwegen, politiefuiken, flitspalen, ene rotonde voorrang en andere weer niet. Wat een drukte, haha ben niks meer gewend. Nou supermarkt gevonden en boodschappen gedaan alsof de winkel de komende 4 dagen dicht zou zijn, maar hé, wij hadden wat we hebben wilden. Top!! Terug naar resort, bikini aan en hoppa via de glijbaan t zwembad in. Chill!!! Heerlijk. ’s Avonds uit eten geweest. Was ontzettend lekker. Nog een biertje thuis en lekker tukken. We zijn erachter gekomen dat de Curaçaose mug hufteriger is dan de Bonairiaanse. Wat een pokkebeesten. Je ziet en voelt ze(in eerste instantie) niet, maar de bulten die je krijgt zijn 2x zo groot. Tsja, die Bonairiaanse waren we aan gewend, dus dat was wat jammer. Gelukkig de Offspray, nestosyl en azaron mee en smeren maar!!! Lekker hoor. Tweede dag aan het shoppen gegaan met Rianne. Advies gekregen van de heren uit Bonaire, auto ergens neergezet en go!! Nou tsja ehm, veel van hetzelfde. Het was wel te vergelijken met al die aggenebbis(geen idee hoe je t schrijft, maar je snapt m wel) winkeltjes die je op de kalverstraat ziet van 2 m breed en 20 m diep. Van die herrie dat wellicht 1x wassen al teveel is en met van die maten en stofjes dat je denkt: oke, het is wel bijna kerst maar ik hoef niet als rollade te fungeren. Dus we kwamen al vlot uit bij de duurdere zaken. Nou, op zich geen probleem, maar de kleding werd ook meteen een heel stuk truttiger. Ja, dat was nou ook weer niet de bedoeling. Waarschijnlijk ook omdat de kerst eraan zit te komen, veel zwart en rood en vooral hoog gesloten of lange mouwen. Nope, ging m niet worden. Dus terug richting auto om thuis te lunchen en lekker met de kids te gaan zwemmen. De brug tussen Otrabanda en Punda is de welbekende pontjesbrug. Nu kon ik mij ergens in de verte herinneren dat m’n broer, na zijn vakantie daar, eens verteld had over een sirene, rennende Antillianen en 45 min vaststaan op de draaibrug omdat hij toch echt niet ging rennen. Nou, je raadt m al he: halverwege de brug tingelingeling en ik denk nog: o nee, dit had Bob verteld, dus we gingen al wat sneller lopen, maar het mocht helaas niet baten…. Rian verschoot lichtelijk van kleur toen ik vertelde dat je nooit wist hoe lang de brug open zou staan, maar ja, we konden geen kant meer op. Ik gooide een appje op de groepsapp die we hier op Bonaire met een aantal hebben en natuurlijk was de reactie van de heren hier: tranen van het lachen en de opmerking: heb je de sirenes niet gehoord??? Nou daar konden we dus niks mee. Gelukkig begon t ook net te spetteren en kon je nergens schuilen. Leuk joh, dat shoppen in Curaçao….. Het viel uiteindelijk mee en na 15 min ging ie weer dicht en de bui zette niet door. Lekker terug naar huis voor een welverdiende duik.

’s Avonds even iets gegeten bij de grote gele M(die heb je hier niet) en door naar de verjaardag van een van de ambulancechauffeurs van Bonaire. Hij is een Curaçaoënaar en was voor zijn verjaardag ook daar, dus had ons uitgenodigd dit te komen vieren bij hem en zijn familie. Heel gezellige avond gehad.

Dag drie op Curaçao ben ik met de man van Rian gaan shoppen bij nog 2 plaatsen in de buurt van Willemstad. Helemaal geslaagd!!! Jurkjes, bikini, sportkleding. Helemaal top! Tsja, bikini was overleden op de glijbaan, dus moest toch echt een nieuwe…… Vlot klaar en weer terug richting zwembad. ’s Avonds nog even met z’n vijfjes Willemstad in geweest. Moesten natuurlijk nog even met de gekleurde huisjes op de foto. Ik vind t trouwens wel erg tegenvallen, Willemstad zelf. 10 gekleurde huisjes op een rij, dat is wat je in alle brochures ook ziet and that’s it. We zagen een Amerikaanse lopen met een T-shirt met de tekst: same shit, different island. Vond m erg toepasselijk. Zit wel een kern van waarheid in… Nu moet ik eerlijk zeggen dat wij verder van Curaçao weinig gezien hebben. Kwamen echt om heerlijk te chillen en te shoppen en niet voor de stranden, slavernijmuseum en omgeving. Denk wel dat dat de moeite waard is. Voor Willemstad alleen hoef je t niet te doen. Maar dat is mijn bescheiden mening. Anyway, zowel op de heen als terugweg over die pontjesbrug ging de sirene af. Met een buggy en een lopend kind van bijna 4 ben je nu eenmaal niet zo snel, dus je begrijpt: leuk hoor zo’n brug, maar ik was m spuugzat.

Ons avondbezoek aan Willemstad was van korte duur en we zijn lekker naar een restaurant in de buurt gegaan, waar we heerlijk hebben gegeten. Aan het eind van de avond vroeg Lieke(de dochter van bijna 4) of ik het sprookje van Sneeuwwitje wilde vertellen. Tsja eh dus, nou heb ik vroeger die Disney boeken gehad maar moest toch ff denken hoe t zat met die appel, heks, spiegel, dwergen en een of andere prins. Nu vond ik dat ik me er aardig doorheen gepraat had en toen wilde ze het verhaal van Bambi en Dumbo. Nou, m’n fantasie is redelijk op de proef gesteld, want ik geloof dat ik het verhaal van Bambi(doodgeschoten moeder, stampertje…toch????) en Dumbo(vliegend circusolifantje met te grote oren, geen idee waar t over ging…..) een ietwat andere draai gegeven heb, maar ach, zij was tevreden. Tsja, daar ging t om!

Laatste dagje zijn de kids gaan zwemmen en hebben wij de koffers gepakt en t huisje gefatsoeneerd. Uitchecken en op naar de airport. Bij aankomst op Bonaire: das pech, buggy weg. Lekkere afsluiter… Hij zou met een volgende vlucht meekomen, maar ja, die was gecanceld. Lang verhaal kort. De volgende dag was ie er. Pfieuw, gelukkig maar.

Vrijdagavond nog even wezen volleyballen. De teams zijn een combi van locals, vakantiegangers, achterblijvers van het WK bossaball. Supergezellig. Knieën liggen weer open, maar he, volgende week weer!!

Vanuit Bonaire wens ik jullie allemaal hele fijne kerstdagen. Dat iedereen maar lekker mag genieten met degene die hem/haar dierbaar zijn en dat er overal maar weer heerlijk gegeten en gedronken mag worden. Ik kom tussen kerst en oud en nieuw nog wel met een nieuw verhaaltje. Voor nu:

Bon Pasku!!!!

Ayo!