nog 6,5 week

De laatste weken vliegt de tijd hier. Na het vertrek van pa en ma heb ik veel diensten gedraaid. Zo merk je dat je al weer snel in je gewone ritme komt. Wat ik nu ook begin te merken is dat ik met sommige dingen aan het aftellen ben. Kijken wanneer ik nog een keer kan vissen met de ambu-mannen, hoeveel diensten heb ik nog, wanneer loopt m’n sportabonnement af, hoeveel surf-uren heb ik nog, maar ook: wat zijn de dingen die ik hier nog wil doen? Ik ben hier nog maar 6,5 week en word erg verdrietig bij het idee hier weg te moeten. Maar janken over hoe snel t gaat, komt in m’n volgende blog wel. Nu hou ik me nog voor: ik heb nog 6,5 week, jippie!!!!!

Ik moet even ernstig hard denken over hoe en wat van de afgelopen drie weken, want zoals ik al zei, zijn t vooral veel diensten geweest.

De cursus Papiamento heb ik afgerond. Het was erg leuk om te doen en het is ook heel erg fijn dat ik me op de afdeling, naar de mensen die alleen maar Spaans of Papiamento spreken, duidelijk kan maken. Nou ja, voor t grootste deel dan. Het grappige is dat ik merk, dat wanneer ik niet op een woord kan komen, ik soms in t Frans of Duits een woord zeg. Nou degene die me al wat langer kent, weet dat ik die vakken heb laten vallen zodra dat mogelijk was, dus dit is redelijk bijzonder. Nee zuster Kaper heeft geen talenknobbel, haha. De dames en heren van de Sentebibu (de verpleegafdeling) zijn gelukkig altijd bereid om te komen helpen vertalen. Daar heb ik de afgelopen maanden veel aan gehad.

Toen papa en mama hier kwamen, had ik net een dag de sleutel van m’n nieuwe hut. Inmiddels heb ik hier gelukkig ook het “thuis”gevoel. Ik moet alleen nog even wennen aan m’n nieuwe huisdieren die zo plots ineens tevoorschijn kunnen komen. Ik kan eerlijk zeggen dat ik me het apelazerus schrok toen ik na een avondje stappen thuiskwam, ging plassen en tegelijkertijd even een kastje opentrok om daar vervolgens oog in oog met een joekeloerus van een kakkerlak te staan, nou ja, zitten in dit geval. Hahaha, gelukkig heb ik Bop-spray in huis en heb ik dat beest meteen doodgespoten. De badkamer grenst alleen aan m’n slaapkamer, met als gevolg dat m’n hele slaapkamer naar de Bop-spray meurde. Ik was zo moe dat ik gewoon naar bed gegaan ben, onder t mom van: ik hoop maar dat ik straks nog wakker word, haha. En ja, das gelukkig gebeurd. Nu moest dat beest natuurlijk ook nog uit m’n badkamer, dus ‘smorgens met een stoffer en blik heb ik m opgeveegd en over m’n porch gegooid. Inmiddels was ie al zo lijkstijf dat t helemaal een doffe tik gaf toen ie neerkwam. Tsja, ik weet niet exact wat er in dat spul zit, maar hé, t werkt! Dat heeft helaas ook een kleine ieniminie gekko aan den lijve ondervonden. Die rende zo snel voorbij dat ik dacht dat t een kakkerlak was. Gekko is ook niet meer, sorry.

Rondom het huis zitten ook veel beesten. Heel veel verschillende vogels. Erg mooi om te zien, iets minder om te horen tijdens je nachtdienst en ik heb een schizofrene leguaan in de tuin. Hij klimt bij de buurvrouw op t schuurtje, pleurt er dan weer af, gaat zigzaggend door t gaas heen en dat zeer frequent per dag. Ik vind m leuk. Ook heb ik z’n broer laatst eindelijk eens gegeten. Iguana stoba, hopi lekker!!! En nee, das niet zielig, had ie maar geen leguaan moeten worden.

Vorige week weer wezen vissen. Eén van de ambujongens had een bootje geregeld, dus ik met hem en nog vier meiden vissen. Giordanny en z’n harem, haha, nou hij heeft t geweten. Hij is continu bezig geweest met aas aan de haak te doen en vissen eraf te halen. De vangst was erg leuk! ’s Avonds heeft ‘ie de vangst voor ons gebakken en hebben we heerlijk zitten eten met z’n allen. ’t Was weer een heerlijk uitje!

Er staat de hele week al erg veel wind, wat voor de watersporters hier natuurlijk geweldig is. Nou ja, voor de geoefende watersporter dan (lees: niet voor Sandra). Dus ik op m’n vrije dag besloten niet naar de sportschool te gaan en maar eens een surfje te wagen. Aangekomen op Jibe vloog m’n handdoek al weg en uiteindelijk lag ik heerlijk vooraan bij t water. Wel/niet, wel/niet, wel/niet….tsss ben toch geen watje!! Na wat overleg met de jongens van de surfshop, m’n gewone 3.3 zeil(1 slag groter na het oefenzeil) en niet de deur, maar een iets smallere plank. Nou, dat was een redelijke onderneming kan ik je melden bij een windsnelheid van 22 knopen. De uitdaging begon m al bij het op de plank te gaan staan. Het water is ruiger, golft meer en ik had natuurlijk een smallere plank. Nu ben ik niet zo’n evenwichtswonder, dus de sinusspoelingen zijn weer verricht. Na wat vloeken en tieren toch doorgezet en als je dan kapot en wel eindelijk op dat ding staat en je ook nog je zeil goed te pakken krijgt, voel je je al wat beter. En dan komt die wind. Whhiieeehhhaaaa, ik ging als een malle!! Na een meter of 60 moest ik loslaten, want m’n armen hielden het niet meer. Ik snap wel dat al die gasten met een trapeze over dat water schieten, want dit is gewoon niet vol te houden. Van die trillende armpjes, haha, en je moet weer terug ook. Kapot was ik!! En draaien ging ook niet, dus een nieuwe missie voor volgende week!! Dikke vette spierpijn vandaag, dus maar geen surfje vandaag en gewoon even naar de sportschool. Niet geheel overbodig, want de eerste drie maanden heb ik m’n gewicht redelijk op peil gehouden, maar tsja, de bright, Gio’s, lekker uiteten en niet naar m’n werk fietsen, beginnen toch hun sporen na te laten…… Un tiki jammer. Ach, ik ga nog even heerlijk genieten.

Gewoon, omdat het kan!

Ayo!!