laatste dagen van het jaar

De kerstdagen zijn letterlijk voorbij gevlogen. Kerstavond met de meiden naar de kerstmis geweest in the international bible church hier even verderop. Ook dit is iets wat ik normaliter nooit doe, dus ik was erg benieuwd. Dienst duurde even meer als een uurtje en het hele kerstverhaal kwam al zingend aan ons voorbij. Erg leuk gedaan. Daarna met een aantal meiden nog even de kroeg in gegaan. Weer heerlijk staan zingen en dansen. 1^e kerstdag had ik een late dienst, maar ’s morgens hadden we afgesproken op Pink Beach om daar te brunchen, dus eerst daar heen gegaan. Pink beach is een heel mooi strand richting het zuiden van Bonaire. Ik was er van overtuigd dat het Pink beach heette omdat het bij de zoutpannen in de buurt is en het water daar bij de zoutwinning met een bepaalde lichtinval roze kleurt. Dat is dus niet zo. Het heet Pink beach, omdat de papegaaivissen daar in grote getalen aanwezig zijn, dicht bij de kust komen en rozekleurige poep hebben. Vandaar Pink beach. Tsja, t kan maar beter duidelijk zijn. Dus ’s morgens even een duik genomen daar en vervolgens naar huis om nog even te facetimen met Nederland. Ik heb hier, zoals al eerder verteld, totaal geen kerstgevoel, maar als je iedereen dan over familie hoort en iedereen gaat skypen/facetimen terwijl de fam in Nederland aan het kerstmaal zit, dan mis ik m’n familie stiekem toch wel. Pa en ma waren in Breukelen eten met oma en de rest van de fam Kaper. Daar bleken ze wifi te hebben, dus ik heb terwijl zij zaten te eten even de hele fam Kaper gezien en gesproken. Het mooiste was de reactie van oma. Die had nog nooit van beeldbellen gehoord en dacht dat ik op een foto stond die pa liet zien. Tot ik begon te zwaaien en te praten. Hahahaha, je had d’r gezicht moeten zien. Ze schrok zich rot toen ze hoorde dat ik live met r zat te praten. Ach dat arme mensie, die wist niet wat r overkwam. Heerlijk!!! Ben je 87 en maak je dit zo nog mee. Hoorde van mama dat ze wel redelijk onder de indruk was geweest.

Ik vervolgens naar t werk voor de late dienst en dat was meteen t begin van m’n 48uur standby vliegen. Direct bij binnenkomst was al gauw duidelijk dat ik moest vliegen en dus heb ik de avond van 1^e kerstdag op Curaçao doorgebracht met Jenny en Sandra. Erg leuk team. 1 oud VUMC’er en Jenny en ik die er natuurlijk allebei nog werken. Het werd een lange nacht met veel wachten, maar was vanwege de speciale dag wel een leuk sfeertje. Piloten waren natuurlijk ook bij hun kerstmaal vandaan gebeld, dus je zit met z’n allen in hetzelfde schuitje. Kun je d’r maar beter het beste van maken toch? Laat thuis, snel gaan slapen om op 2^e kerstdag weer te mogen vliegen en dit keer naar Bogota, Colombia. Drukke vlucht met daarbij transport naar het ziekenhuis. We zijn erg goed opgevangen op de airport daar en Jenny en ik zijn meegegaan naar t ziekenhuis. Tsja de een gaat tweede kerstdag met vrienden weg, gourmetten of naar de bios en ik zit in een vliegtuig en daarna ambu dwars door Bogota op weg naar het ziekenhuis. Mooi ziekenhuis en ook daar goed ontvangen. Patiënt afgeleverd en terug naar airport. De ambu nam op de terugweg een toeristische route want de snelweg richting airport stond muurvast. Wat is Bogota een gigantische stad! De ambuchauffeur vertelde dat er 14 miljoen mensen wonen. Overal waar je kijkt auto’s, motoren, mensen. Jeetjemekreetje wat een drukte. Alles was nu wel prachtig verlicht vanwege kerst. Fantastisch om te zien. Ze vertelden nog een en ander over de stad. Ja echt prachtig. Terug bij t vliegveld hadden de achtergebleven heren lekker gegeten en we konden zo instappen voor de terugvlucht. Nog even op de foto met de Colombiaanse collega’s en off to Bonaire. De vlucht naar Curaçao zijn we 6 uur mee bezig geweest en de vlucht naar Bogota 9,5uur. Dus het is niet even iemand afleveren en weer terug, d’r komt veel meer bij kijken. Ik vind het zo ontzettend leuk om te doen. Ik wil nog wel veel vaker vliegen! En dat mocht ook , want de volgende ochtend kon ik weer naar Curaçao. Ik ben wel een beetje een bofkont met alle vluchten die ik krijg. Zo vlieg je amper en zo vraag je je af of je niet beter in t vliegtuig kunt blijven slapen, omdat je toch zo weer weg moet. Nu heb ik januari pas weer vliegdienst, dus even rust in de tent. Maar kom maar op met de vluchten!!!!

Supernieuws trouwens: pa en ma komen eind februari naar me toe!!!!!!! Ohw daar heb ik zo’n zin in! Ze hebben net geboekt. Ik wil ze gewoon ff vast kunnen houden en laten zien wat ik nu allemaal bedoel als ik vertel waar ik geweest ben, met wie ik hier allemaal omga, m’n werk, eigenlijk gewoon m’n hele leven hier. Ik ben hopi hopi blij.

Iedereen die me een kerstkaart gestuurd heeft en daar nog geen reactie over gehad heeft: het kan best maart worden eer ik deze ontvang. De oma’s en andere familie begonnen er al over, maar ik ontvang alles dus waarschijnlijk rond Pasen, ook leuk!!! De post is hier allemaal niet zo snel en gaat eerst nog via Curaçao, dus je kunt t beter met een echte duif sturen denk ik.

De vuurwerkverkoop is ook hier vandaag gestart. Ik zit nu in de nachtdienst en ben erg blij dat ze pas ’s avonds de boel de lucht injagen, zodat ik nog ff kan tukken overdag. Ik woon op een heuvel en kan dus mooi over een heel deel van Bonaire heen kijken. Gaaf hoor. Nog geen plannen voor oud en nieuw, dus maar even horen wat de rest gaat doen. Ik ben wel vrij, dus een feestje wordt t zeker!!!!

Ik hoop dat iedereen fijne dagen gehad heeft.

Vanuit hier: hele fijne jaarwisseling en een heel gelukkig en vooral gezond 2014.

Ayo!