bezoek!

Nou m’n eerste bezoek is een feit.

M’n vorige blogverhaal eindigde bij ’t zwembad hier, in afwachting van de Bon Tuk, en daarna het ophalen van de dames.

Laat ik beginnen bij de Bon Tuk. Oh nee!!!!!! Eerst even een rectificatie op t vorige verhaal, aangezien “de oudste van het stel” mij even op een ernstige topografische fout wees. De Bon Tuk tour vorige keer ging door de Kaya Grandi. Dit is NIET de boulevard, maar een winkelstraatje er achter. Nicole: bij deze.

Ook heet Pink beach geen Pink beach vanwege de poepende papegaaivissen, maar vanwege een bepaalde algen-/mineralensoort welke vroeger het water roze deed kleuren, maar inmiddels zijn die mineralen daar niet meer, alleen nog bij de zoutpannen. Het is dus iets van vroeger. Tsja, ik moet natuurlijk geen onzin verkopen hier! Voor je t weet word je gecorrigeerd ;p

Zo, nu kan ik met een gerust hart verder…..

De Bon Tuk, dit keer met Bas als chauffeur, popquiz muziek en een heuse snektour. Dit houdt in dat je hier bij bijna elke snek die je tegenkomt stopt, een biertje oid drinkt, iets eet als je zin hebt en dan doortukt naar de volgende snek. Naarmate de tour vordert, neemt de meligheid natuurlijk toe en t werd een beregezellige middag. Je komt op plaatsen op t eiland waarvan je echt nooit had gedacht dat daar nog een snek zou zitten en allemaal redelijk in de buurt. Ook vind t overgrote deel van de lokals t erg gezellig als je daar gewoon je biertje komt drinken. Gebeurt kennelijk niet zo vaak, maar wederom voor herhaling vatbaar. Ik moest helaas afhaken, maar hé, t was voor een goed doel: de blauw/witte vogel zou gaan landen met daarin Jolanda en Leonieke. Dus ik even snel naar huis om de boodschappen te halen die ik voor ze gedaan had en om half 8 stond er “geland”, dus ik die kant op. Kom ik bij de airport(10 min bij mn huis vandaan), zie ik inmiddels mensen met koffers lopen. Niet te filmen!! Alles moet hier poco poco, maar nu ineens niet. Nou je kunt mij niet vertellen dat die bagage en alles binnen 10 min uitgeladen is. Dus ik parkeer mn auto, loop naar de aankomsthal(nou ja, deur….) en onderweg: SAAAAANNN, Joehoe!!!! Zoooooo jammer, ik was dus te laat, ze waren net naar buiten gelopen. Helaas peanutbutter. Dames en koffers ingeladen en op naar hun appartementje/hotelkamer. Daar aangekomen: niemand aanwezig….nergens iemand te vinden, dus ik t nummer van de site gebeld en 10min later kwam er een mevrouw aanrijden. Die liet de dames binnen en wat bleek: Jut en Jul hadden de hele week een complete villa voor zichzelf. Grote keuken, lekker zwembad, tuin, mooie bad- en slaapkamers. Briljant! Even de eerste verhalen gewisseld. De dames onder t genot van een heerlijk wijntje. Meteen maar medegedeeld dat ik ze de volgende ochtend vroeg kwam halen om t park in te gaan voor een mooie wandelroute. Dit was voor mij nl de enige mogelijke dag ivm werk en standby. Er is daar niet overal bereik, dus kan niet tijdens m’n vliegdiensten daarheen. Haha, half 9 vonden ze iets te fanatiek(“we hebben vakantie hoor!”), dus half 10 afgesproken. Je moet hier nl wel even rekening houden met de warmte en niet te laat gaan, want dan fik je weg. Dames gedag gezegd en richting huis. Onderweg de dames van de snektour gevonden. Zij waren geëindigd bij een bar/snek/karaoke gebeuren. Hahaha ik heb me suf gelachen daar!!

Volgende ochtend de dames opgehaald en richting Slagbaai. Het weer was niet al te best, dus rustig de toeristische route gereden. De dames een en ander verteld en plots zagen we een groep dolfijnen voorbij zwemmen!!!! Gaaf! Daar zijn we natuurlijk even voor gestopt. Ik had ze hier ook nog niet eerder gezien. Wist wel dat ze frequent in de buurt zijn, maar ik ben altijd elders…. Daarna door Rincon naar het park. Het blijft een prachtige wandelroute naar mijn idee en gelukkig vonden de dames dat ook. Er is 1 grote rots daar en daar moesten we tijdens de wandeling even schuilen voor een dikke vette bui. Haha, we zaten als drie kleine kleutertjes in de luwte van de rots. Zal d’r ietwat vreemd uit gezien hebben, maar wij vonden t leuk. Dus who cares??!! Geluncht bij Spice en ‘s middags naar Arawak gereden. Daar waren vooral veel macamba’s, dus d’r werd niet echt gedanst. Pas later op de middag kwamen de lokals. Die brengen er meteen zoveel sfeer in. Ja, ik blijf t erg leuk vinden daar. Dames zijn vanaf daar hun eigen gang gegaan en ik ben naar huis gegaan voor het welbekende prenachtdienstouwewijvenslapie. Want tsja, ik moet natuurlijk ook gewoon werken. Tijdens m’n nachtdiensten ’s avonds afgesproken om samen te eten, was erg gezellig en hebben heerlijk gegeten. Woensdag met z’n drieën met de woodwind mee geweest. Ja ehm nou, dat was ook een hele uitdaging op zich. Laat ik t er op houden dat ik een groene en een grauwe collega had die dag. Mooie vissen, schildpadden en een squit. Hopi leuk. Ze zeggen wel eens dat t beste vermaak leedvermaak is…. Haha, nou, dan heb ik een topdag gehad. Ah gos. Gelukkig knapten ze allebei langzamerhand steeds meer op en konden ze toch nog wel genieten van de boottrip en het uitzicht. De dames zijn ook nog naar de mangroves geweest om te kajakken, maar door de standby diensten kon ik niet mee, dus die staat nog op mn lijstje. Samen geluncht bij Jibe. Nou lang verhaal kort: we hebben een heel gezellige week gehad, leuke dingen gedaan, ik heb ze veel kunnen laten zien, heerlijk gegeten en vooral ook heel erg veel gelachen. Zaterdag heb ik ze opgehaald en zijn we naar een strandbbq gegaan. Dit was tegenover de airport, dus eerst koffers weg en inchecken en daarna het strand op en nog even eten. Jeetje wat gaat zo’n week snel zeg. Vond t ook wel erg jammer om ze weer weg te moeten brengen, maar een collega zei: San dat de tijd zo snel gaat, betekent alleen maar dat je ouders ook sneller komen. Nou was in 1 klap weer helemaal blij, want ja, daar heb ik echt heel erg veel zin. Ik mis ze stiekem toch wel erg. Er kan toch weinig tippen aan een dikke knuffel van je papa en mama. Niet dan ?! Oke, dat was t zoetsappige weer. Over 2 weken komen Saskia en Wilma, ook twee collega’s. Ben benieuwd hoe zij t eiland vinden.

Zondag afgesproken op jibe om te gaan surfen, dus ben met een beginnersplank en zeil gaan oefenen. Al iets minder blauw en iets vaker op de plank blijven staan: oefening baart kunst en gelukkig heb ik nog 4,5 maand, dus ik kan nog even stuntelen. Ik vind t erg leuk om te doen, dus van de week weer!

Ook ben ik vanuit t ziekenhuis gestart met een cursus Papiamento. 5 weken, 2xp/w 1 uur. Het zijn gewoon de basisbeginselen zodat je je een beetje kunt redden. Bijna iedereen spreekt Nederlands en dus is t heel erg makkelijk om alleen maar Nederlands te spreken, maar dit is ook wel erg leuk. Het enige is dat Bonairianen heel erg snel en binnensmonds spreken, waardoor je t gewoon niet kunt volgen. Maar he, ik doe m’n best en je merkt ook dat wanneer collega’s of patiënten zien dat je t probeert, ze ook begrip hebben voor t feit dat je niet zo vlot bent en ze t eigenlijk wel leuk vinden. Dus, we gaan stug door.

Nou hier begint sinds vanmorgen t gros van m’n collega’s en hun bezoek last te krijgen van een griepachtig-gastro-intestinaal-virus achtig iets, dus ik hoop dat dat even aan mijn deurtje voorbij gaat. Dachten eerst dat t van de bbq van zaterdag was, maar kan t me haast niet voorstellen. Ik heb vooralsnog alleen maar buikpijn van de spierpijn van t surfen(jaja spongebobspekpens is lekker bezig). We wachten af….

Lieve Jo en Leo, ik heb een beregezellige week met jullie gehad, mijn dank daarvoor en ik denk dat jullie nu wel snappen waarom ik zo blij ben hier.

Oh, trouwens, zojuist m’n eerste kerstkaarten binnen gekregen. Oma had er zelfs een fotootje van zichzelf bijgedaan, dus die hangt hier voor me op de koelkast! Briljant. Ja echt super dit.

Tot snel!

Ayo