Zo, een redelijk drukke week achter de rug met zowel werken als dingen daarnaast. Vorig weekend voor m’n laatste nachtdienst met een paar collega’s een hapje wezen eten op de boulevard. Er zijn inmiddels weer twee nieuwe collega’s aangekomen voor de SEH en het grappige is dat je merkt dat de dingen die je zelf een maandje geleden tijdens een etentje te horen kreeg over t eiland en het werk, je dat nu doorgeeft aan de nieuwe collega’s. Op die manier kwam ik er eigenlijk achter dat ik steeds meer begin te wennen en m’n plekkie begin te krijgen. Wat een ontzettend fijn gevoel is dat. Dat even terzijde. Na het etentje zijn we met z’n allen naar Karin Bloemen en Cor Bakker gegaan. Zij gaven hier een optreden bij beachbar Spice. De sfeer was echt super. Ik vond t een beetje het sfeertje van “beste zangers van Nederland”. Knus, gezellig, voetjes in t zand, klapstoeltjes op 1,5m van het podium. Dan komt Karin Bloemen op in zo’n welbekende jurk van haar, zo’n megading, tsja dan is t podium al gauw gevuld. Wat heb dat mens een strot!!! Fantastisch. Was een beetje combi van zingen en cabaret. Heb ook een beetje geschiedenisles gehad geloof ik, over de grote drie die in Carré hebben gestaan, zowel de mannen als de vrouwen: “langs het tuinpad van m’n vader” lukt me nog wel, maar bij Marlene Dietrich moet ik toch echt afhaken vrees is. Ze wisselde serieus heel goed af met lachen, gieren, brullen. Ik heb zo verschrikkelijk gelachen. Tsja het sprookje van Assepoester op z’n plat Jordanees met alle Amsterdamse verleidingen was echt hilarisch. Heerlijk dat ik zo vreselijk gelachen heb. En die Cor Bakker, jeetje mina wat is hij ook goed zeg. Echt een topavond gehad. Vlak voor het eind moest ik toch echt weg, want ja, tsss, ik ben hier natuurlijk niet voor niets. Op naar de arbeid!!

Van de week de eerste cursusdag gehad van de air ambulance. Van ’s morgens vroeg tot eind van de middag gesproken over de bestemmingen die er zijn, uitleg gehad over apparatuur en ‘s middags naar het vliegveld geweest. De drie bestemmingen waar op gevlogen wordt zijn Aruba, Curacao en Colombia (Medellin en Bogota), respectievelijk ong 20, 10 en 90 min vliegen. Les gehad met betrekking tot de monitor die gebruikt wordt en de Lucas (voor de niet zorggerelateerde mensen, dat is een hartmassage-apparaat welke je op je patiënt kunt bevestigen, zodat je je handen vrij hebt voor andere taken). Ook uitleg over het vliegtuig gehad en punten waar we op moeten letten tijdens, voor en na de vlucht. Daarna met z’n allen naar het vliegveld gegaan waar de piloot klaar stond om ons het vliegtuig van binnen en buiten te laten zien. Allereerst is ons geleerd hoe te communiceren met de ambulance-chauffeur om de ambu veilig bij het te vliegtuig te laten voorrijden, zonder de vleugel eraf te rijden etc. Een keer geprobeerd om de brancard op goede wijze vanuit de ambu in het vliegtuig te krijgen. Nou ik kan je zeggen: das nog een redelijke opgave, qua inschatting, sjouwen en plaatsing. Het vliegtuig is namelijk niet zo groot en niet alle patienten kunnen lopend oid het vliegtuig in. Denk dat het een kwestie van doen is om er een beetje handig in te worden. Komt vast wel goed. Piloot heeft ook een en ander verteld over veiligheidsprocedures. Tsja, want wat omhoog gaat, komt uiteindelijk ook weer naar beneden…..hoe dan ook…… Ook dat als we een duik maken, je niet je zwemvest om hoeft als we boven de bergen in Colombia hangen, want daar is toch geen water. Vond ik wel een goeie. Daar is over nagedacht. Nou zuks soort dingen dus. Het was echt een onwijs leuke dag met heel veel info en na doodgefikt te zijn op t vliegveld in onze air ambu-pakken, had ik nog ff een avonddienst. Ben hier natuurlijk niet om op m’n lauweren te rusten…. Zal wat foto’s van de dag bijvoegen. Was echt heel erg leuk en leerzaam. Nu nog een dag airport security en luchtvaartfysiologie en een dag CRM-technieken(nou dat moet simulatietechnisch wel goed zitten, net of ik thuis ben haha) en dan heb ik m’n certificaat om als eerste pleeg mee t mogen. Vanaf deze zondag sta ik regelmatig op de standbye lijst om mee te vliegen als extra, dus eerst maar eens kijken of ik die Learjet niet onderspuug van ellende…. Haha dat zou toch wat zijn.

Nou, nu maar even de kroeg in. Tsja, tis tenslotte weekend. De Regatta-week begint hier zondag. Hele week feest, varen, activiteiten. Nu maar even genieten, want ik heb nacht- en vliegdienst dan.

Ayo

Zo afgelopen week weer lekker bezig geweest. Begin van de week rustig aan gedaan. Wederom een avondje naar de yoga. Is toch wel lekker hoor, dus dat houden we er in. Ja, straks ben ik superlenig als ik terugkom. Haha keep on dreaming… Minder last vergeleken met eerder, dus dat was ook wel prettig.

In het kader van het kiloknallerproject van de week met collega Rianne richting Washington Slagbaai National Park gegaan om de alombekende berg te beklimmen. Echter, de avond tevoren kreeg ik te horen dat als je met een gewone auto heengaat, je eerst 3 uur moet lopen om bij die berg te komen. Tsja, ik heb geen pickup of jeep, dus dat werkt niet. Om nou om 8 uur voor t park te liggen, om 11 uur bij de berg aan te komen wandelen, dan de berg nog op en af te moeten en daarna weer terug te lopen….nee das iets te gortig met 30+graden. Dus wij hebben ons plan aangepast en hoorden dat er vanaf de ingang ook 2 wandelroutes waren. Eerst gestart met de route langs de kust. Er stond een prettig windje dus dat was top. De gehele route loop je over dood koraal en overal groeien cactussen tussen, achter, onder en op. Nee, niet die met van die zachte prikkelhaartjes die je bij de Ranzijn koopt. Nee van die bollen met van die grote stekels die dwars door je schoen heen prikken. Wij waren beide op onze hardloopschoenen en zijn er nu ook beide van overtuigd dat de airkussentjes voor de demping gesneuveld zijn. Wat een rotstekels zeg. Werd een prikkelende tocht….. Haha. Het uitzicht wat we steeds hadden, heeft veel goed gemaakt. Jeetje wat was het mooi. Zal weer wat foto’s bijvoegen. Zijn langs een broedplaats van de schildpadden gekomen, hebben de salina’s met flamingo’s gezien, een blowhole waar het water omhoog spuit bij flinke golven, prachtige vergezichten. Zeker de moeite waard. Maar ja, er stond 2 a 3 uur voor de tocht en wij waren na 1,5uur alweer terug. Het was pas half 10 en dus bedachten we andere route die er was ook nog even te doen. Volgens de Bonairiaan in t hokje was t een route van 45min tot een uur. De grootste misrekening van de maand. De andere route was een berg. Dan ga je d’r dus vanuit een zandpad te lopen, welke waarschijnlijk wel wat steil is. Helaas was dat niet het geval. Het bleek een route te zijn waar je over rotsen moest klimmen en het was ontzettend steil(zie foto), maar ja eenmaal begonnen ga je door. Het werd onderwijl al wat warmer en wij waren er redelijk van overtuigd dat t niet veel erger kon worden(qua warmte en ondergrond). Ja hoor, weer mis. Eenmaal boven, kwamen we erachter dat de route naar beneden over net zo’n rots-ondergrond was. Naar boven gaat wel, maar als je naar beneden moet, kijk je zo de diepte in en heb je wat meer het besef dat als er een van die stenen los ligt, je echt een rotsmak maakt. Daarnaast begonnen de beenspieren ook wat te protesteren en was de zon ook niet m’n grootste vriend. Halverwege de afdaling begon ik me toch niet zo lekker te voelen. Ontzettend aan t zweten(wel al heel wat water in mn mik zitten), trillerig, niet lekker en dus maar even geroepen naar Rianne dat we ff moesten pauzeren. Inmiddels kreeg ik t koud en kippenvel. Dat, bij 30+graden en grote inspanning, geeft me niet zo’n veilig gevoel. Maar ja, wat kun je er aan doen. Je zit op zo’n pokkeberg en als je niet verder gaat, kom je ook echt niet beneden. De wetenschap dat een misstap toch wel fikse gevolgen heeft, werkt ook niet echt mee. Gelukkig stond er een verdwaald mini-boompje met een ietsiepietsie schaduw. Daar even gepauzeerd, water gedronken, dextro erin en dan toch maar verder. Na 1,5uur waren we beneden. NOOIT MEER! Maar wel trots dat we t gedaan hadden. Auto gepakt en terug naar de bewoonde wereld. Lekker gelunched bij Spice en daar ook even gesnorkeld. Wauw wat is dat toch gaaf!! Helaas kwam ik er toevallig via een collega achter dat ik diezelfde dag de nachtdienst in moest. Ik was er heilig van overtuigd dat ik er een dag later in ging. Nou das toch wel een redelijke deceptie kan ik je vertellen. Ik was kapot! Prenachtdienstouwewijveslapie ging m natuurlijk ook niet worden en ik loop nu als een bejaarde over t eiland, want de beentjes hebben wat hersteltijd nodig merk ik. Ik vind dus wel dat dit mijn aandeel ter compensatie van de mudmasters is.

Nu zo weer aan t werk, nacht 2/4. Zaterdag naar Karin Bloemen, die komt hier optreden, dus dat lijkt me ook erg leuk.

Iedereen die mee gaat doen aan de mudmasters: heel veel succes. Ben benieuwd naar de verhalen en vooral naar de foto’s!

Ayo

En voor je het doorhebt, zit je derde week er ook al weer bijna op. Na 5 late diensten ook nog een vroege gedraaid. Zitten maar met 9 man in een team, dus als er door omstandigheden eentje uitvalt, heb je weinig ruimte tot oplossen. Goh, tis ook overal hetzelfde. Alleen heb je hier gewoon echt geen speling. Laatste week meer t doen gehad op t werk. Was ik erg blij mee. Lekker aan de arbeid. Het is wel erg prettig dat de airco aanwezig is op de special care hier, zowel op de zaal als in de plegenpost. Afgelopen week stond dat ding alleen zo te loeien dat ik van ellende even naar buiten moest om op te warmen. Tsja, zo kan t dus ook.

Van de week naar een kroeg hier in Kralendijk geweest voor de popquiz die eens in de vijf weken gehouden wordt. Jeetje mina, wat heb ik een pret gehad. Zit je met z'n allen in een bloedhete kroeg te luisteren naar liedjes binnen 6 categorieën, zoals: covers, zoek de verbanden tussen drie liedjes, hiphop, liedjes waarin happy voorkomt en meer van dat soort ongein. Van alle nummers moet je, naast bijv de verbanden, ook de titel en artiest noemen. Nou, ik dacht dat ik redelijk goed was in de goud van oud nummers en qua meebleren is dat ook zo, maar als je dan de artiest moet noemen.... Nee, we waren uiteindelijk een goede middenmoot en hebben diverse openbaringen gehad onder t mom van: " wie was dat nou ook al weer... O, ja!!!! O, nee.... Huh, ah dat wist ik heus wel." Er kwamen steeds meer mensen meehelpen. Op een gegeven moment bleken de artsen uit fundashon er ook te zijn. Waardoor we ook wat hulp kregen bij de nummers van oa blondie en de generatiekloof iets minder diep werd. Maar voor de eindzege mocht t niet baten. Ik heb een beregezellige avond gehad en de tranen liepen van dikke pret over m'n wangen.

Ook m'n eerste yoga-les gehad. Jaja, deze stijve hark heeft eens gek gedaan en is vrijwillig meegegaan. Ben heel naïef op een matje gaan liggen bij t strand in de buurt en dacht dat ik af en toe wat gekke poses aan moest nemen, adem in, adem uit, chill. Nou, ik kan jullie mededelen dat dat niet helemaal t geval was. Mijn god!!! Ik stond op een gegeven moment te trillen op m'n benen en t zweet droop van m'n toet af. Ik denk: nou moet ze stoppen, want ik zak hier door m'n hoeven. Tjemig de pemig zeg. Vrees dat ik spierpijn ga krijgen op plekken waarvan ik niet wist dat dat mogelijk was.

Ben naar Sorobon geweest. Das een heel mooi strandje, zal wat foto's bijvoegen. Zit er aan te denken om te gaan leren windsurfen. Dus moet even horen hoe t zal gaan met de vliegdiensten die we gaan krijgen. Je moet, volgens mij, eerst drie keer als derde pleeg meegeweest zijn op een vlucht en dan kan t dus zijn dat je 24-48-72 uur standbye diensten draait naast je gewone diensten. Alles om die eerste drie keer mee te kunnen. Zodra er een vlucht is, zal je gebeld worden om mee te gaan en dan moet je binnen een half uur, omgejurkt en wel, in t ziekenhuis zijn. Mocht er echter een dokter of familie meevliegen, zal je als derde pleeg afvallen en blijf je dus op Bonaire. Na drie vluchten mag je als tweede pleeg mee. Ach we gaan t zien, maar moet dus even kijken hoe dat zal gaan. Kan natuurlijk niet op t water staan(of naast de plank liggen) als aan de kant de telefoon gaat. Bij Sorobon was het zo vreselijk heet, gevoelstemperatuur 44 graden. Ik stierf t af, ondanks de zee en ben dus naar t appartement teruggereden, lekker in de schaduw aan t zwembad.....wat een dilemma's hè. Ach, zo heeft iedereen zn problemen.

Zag op Facebook bij diverse mensen al ouwewijvenkleedjes en kachels voorbij komen. Hoop dat t komend weekend met de dam tot dam redelijk loopweer is. Pap, fijn dat je op mijn startbewijs met mam meeloopt. Je kunt t!!! Ik denk zelfs dat je, met al dat gesport van de laatste maanden, misschien zelfs wel wat sneller bent dan mams.......haha, nee dat ga je niet redden, maar t idee is grappig. Ik ga aan jullie denken! Iedereen die komend weekend de dam tot dam gaan wandelen of hardlopen: succes! Ik vind jullie kanjers!

Dikke kus

Ayo

Zo, deze week weer een lekkere week gehad. Twee dagdiensten, niet m’n favoriet zoals de meeste weten, maar ach. Collega van de avonddienst kwam ’s middags helemaal hieperdepieper binnen. Wat bleek: er zwom een grote school dolfijnen hier voor de kust met daarbij ook een grote rog. Ze was t water ingesprongen en had ertussen gezwommen. Vond t helemaal geweldig natuurlijk. Nu moet ik eerlijk zeggen: ik heb een foto gezien van die rog en ik denk niet dat er een tweede Jacques Cousteau in mij schuilt. Ieuwgh hij was echt groot!! Ik denk dat ik helemaal gek zou worden in het water. Dus ik naar huis, omkleden en dacht dat ik toch wel even die dolfijnen wilde zien. ”Ja, ze zijn bij Spice.” Okeeee, nu eerst nog even ouderwets met de toeristenkaart uitvogelen waar spice is. 600 duik en snorkelplaatsen, maar geen spice, 43 stranden, maar geen spice. Uiteindelijk via internet opgezocht. Zit gewoon om de hoek hier beneden. Lekker dan. In de auto en hoppa die kant op. Wat denk je??? Allang al weg natuurlijk, maar he, ik weet nu waar spice is!

Heb hier van de week de eerste bbq gehad van mensen uit t ziekenhuis. Veel mensen van de groep voor ons die 6 mnd blijven, gaan nu langzamerhand richting huis. Voor hen was t dus een toedeloe-bbq en wij konden de overige mensen een beetje leren kennen. Helemaal gezellig en ook erg leuk dat je er voor uitgenodigd wordt. Mensen die hier al vaker geweest zijn of al langer zitten, zeggen ook dat iedereen in t begin een beetje aan t uitzoeken is van hoe en wat alles werkt, waar dingen zijn etc. Veel van hen zijn bereid om je wat te vertellen of tips te geven, zodat je niet voor alles het wiel zelf nog eens hoeft uit te vinden. Heel erg fijn.

Gisteravond met Rianne(AMC), een collega van de spoed en een collega van de functie afdeling iets gaan drinken op de pier bij Karels en daarna nog een hapje wezen eten bij een tapas-bar. Ontzettend gelachen en vreselijk lekker gegeten. Voor herhaling vatbaar!

Moest trouwens gisterochtend naar de IND hier(immigratiedienst) voor een verklaring van rechtswege. Had een afspraak om 9 uur en aangezien alles op z’n Bonairiaans gaat, was zuster Kaper goed voorbereid op pad gegaan. Denk nou, 9 uur afspraak, zal dus wel kwart voor 10 worden ofzo, met uitloop naar half 11. Ach, ereader mee, ipad mee, water en sultana: kom maar op, mij krijg je niet gek!! 9:10 stond ik weer buiten met een sticker voor de aanvraag in m’n paspoort. Flabbergasted stond ik met m’n hele zooi weer in de zon. Jaja, ze kunnen t dus wel.

Gisteravond ook kennis gemaakt met vele andere eilandbewoners. Ik dacht vannacht dat ik gek werd!! Het blijkt dat enkels, ellebogen, kuiten en bovenarmen zeer gewild zijn bij de MUG alhier. Ik had me nog goed ingesmeerd met deet, off spray gehaald en gesprayed. Nou, volgens mij lachen die beesten zich suf om al die randdebielen die die zooi kopen, want t boeit ze niks, de hufters!! Hierbinnen gelukkig nog geen muggen (nog niet)…… Vanmorgen dus maar naar de drogist gereden voor nestosyl, soort prrrrikweg. Ik ga t even aankijken, maar anders ga ik ook zo’n elektrocutie-tennisracket aanschaffen (ja Mw Thieme, echt waar!!!), haha eens kijken wie er dan wint!!!!! Kom maar op! Krijg ik meteen een beetje beweging, want anders vrees ik dat dezelfde omvang en BMI ga krijgen als de gemiddelde Bonairiaanse mevrouw. Nou geloof me: die is riant. Er schijnt hier een rage op t eiland te zijn onder die riant aanwezige mevrouwen, genaamd: twerken. Nou met werken heeft t niets te maken en je lacht je helemaal suf. Ik zou zeggen: kijk maar op you tube of google. Haha, nee daar gaat deze kiloknaller niet aan meedoen, dus even wat actie gaan ondernemen.

Ik ga nog even een duik nemen. Moet zo werken, heb 5 avonddiensten. Gaat vast gezellig worden. Komt goed. Spreek jullie snel weer!

Kus uit Antriol!

Ayo!

Nou, na een drukke tijd met verhuizen, regelen, overdracht huis etc nog een heerlijk weekje bij pa en ma thuis gebivakkeerd. Fijn om weer even door mams vertroeteld te worden en rustig de tijd te hebben om nog langs de mensen te gaan die ik nog graag even wil zien voor m’n vertrek. Zaterdag de koffer, met aardig wat ruimtelijk inzicht van moeders, ingepakt. Tsja, ben d’r nou eenmaal zelf niet zo goed in…. Zondagochtend richting Schiphol. Eerst nog wat gemiep van de koffermevrouw van KLM. U heeft 2kg teveel bagage, dat kost u 100 euro, dusssss. Nou doei, dan maar dat geld betalen, want er kan echt niets meer uit(en ik durf m eigenlijk ook niet meer open te maken, want dan krijg ik m waarschijnlijk nooit meer dicht). Bij de servicebalie aangekomen vertelde de jongeman achter de balie dat t mijn “lucky day” was. Het kostte me niets. Ik zeg: topper! Lekker begin van de dag. Nog even een bakkie gedaan met paps en mams en Fem was er ook nog ff met Dayo en Jady, helemaal gaaf!!!! Tsja, dan komt toch t moment dat je door de douane moet. Hello goodbye van dichtbij. Ohw ik ben daar niet goed in dus ze biggelden al zeer snel over m’n wangen. Stomme gejank ook altijd.

Over de vlucht kan ik kort zijn. Top!!!! Prima eten, voldoende te drinken, geen turbulentie en een mevrouw naast me die me vast wat Papiamento ging leren. Tussenlanding Curaçao zonder gekke dingen en daarna door naar Bonaire. Iets voor op schema geland, douane door en op zoek naar “iemand” die me op zou halen. Na wat rondkijken kwam er iemand naar me toe en werd ik naar m’n appartement gebracht. Keurige studio, alles erin wat je hebben moet, zwembad boven waar je gebruik van mag maken. Ik zeg: lekker!! Even een biertje aan de bar en daarna naar bed ivm tijdsverschil. Ja beetje te vroeg, dus zat om 3 uur rechtop in m’n bed. Ohw wat een ei. Nou ja, niks aan te doen. Zien morgen wel verder. ’s Morgens maar even boodschappen gaan doen in m’n spiksplinternieuwe bolide. Jaja er stond welgeteld 13km op de teller!!!!! Ze hebben vast de toestand van mn seat niet gezien, oeps. My god, je loopt hier gewoon de appie binnen met euroshopper en al???? Qua dialect dacht ik dat ik in Twente was beland. Niet te filmen dit, maar ja, prima. Prijzen liggen hier wel wat hoger($5 voor pakje yoghurt is aardig aan de maat dacht ik) Ach, we zien wel. Daarna naar ziekenhuis gegaan, want ik wist helemaal niets. Geen rooster, werktijden, pakken, niks. Wat zakelijke dingen daar geregeld en de volgende dag direct dagdienst. 

Je merkt al heel snel dat het er hier toch echt anders aan toe gaat vergeleken met bij ons thuis. Populatie is anders, werksfeer is anders. Tis een heel klein ziekenhuis en dan merk je ook dat iedereen elkaar kent. In de VU ken je ook veel mensen, maar hier kent iedereen elkaar. Heel bijzonder om te zien. Aan veel mensen voorgesteld en een beetje meegekeken met de werkzaamheden hier en wat wegwijs gemaakt. Ben er ook achter dat ik toch echt wel wat Papiamento moet gaan leren en daar even m’n best voor moet gaan doen. Lijkt me een leuke uitdaging.

Op een of andere bijzondere wijze heb ik t voor mekaar gekregen om nog vóór dat er 50km op de teller stond een lekke band te krijgen. De wegen zijn hier op sommige plekken echt superslecht met diepe kuilen, die je niet altijd ziet als t zo vreselijk geregend heeft als die dag….beetje jammer. Gelukkig hebben ze me vanuit t ziekenhuis top geholpen en de band gewisseld.

Voor de rest ben ik bezig om hier wat te acclimatiseren en een beetje te oriënteren. Mn buurvrouw  hier blijkt een oud klasgenootje van de HBOV te zijn en de buurman in een collega van de special care hier. Zit dus niet helemaal alleen. Verder goed contact met collega uit AMC, helemaal gezellig.

Morgen al de nachtdienst in, dus ga overdag een beetje over t eiland rijden, boodschapjes doen en ook even in de zon liggen, vit D, ik hou ervan!! Zal op deze website zo af en toe even een verhaaltje zetten over wat ik allemaal meemaak hier op t eiland. Ook zal ik zo nu en dan er een foto op plaatsen

Ayo!